– Jeżeli popatrzymy na wyceny spółek w Stanach Zjednoczonych, to wydaje się, że już po 7 latach hossy, na pewno nie jest dobry moment na wchodzenie na ten rynek – mówi Kamil Maliszewski, analityk DM mBanku. – Ryzyko tego, że zobaczymy większą korektę coraz bardziej rośnie, dlatego popatrzyłbym raczej w stronę rynków europejskich, chociażby niemieckiego, ale też może hiszpańskiego, jeżeli uda się uformować rząd w Hiszpanii w końcu po tych 10 miesiącach, po kolejnych przedterminowych wyborach, to może być dość pozytywny impuls.
Indeks S&P500 pobił w połowie sierpnia swój rekord wszechczasów, sięgając niemal 2200 pkt. Nawet obecnie, po niemal 5-proc. spadku wart jest prawie trzy razy tyle co w lutym 2009 roku, gdy sięgał ledwie 735 pkt. Niemiecki DAX od swoich szczytów z kwietnia 2015 r. jest odległy o ponad 15 proc. Hiszpański IBEX natomiast od szczytów z października 2007 roku odległy jest o niemal połowę. Tymczasem w weekend z Hiszpanii nadeszły dobre wieści – po 10 miesiącach udało się uzyskać aprobatę parlamentu dla powierzenia misji tworzenia rządu Mariano Rajoyowi, co pozwoliło uniknąć rozpisania trzecich w tym czasie wyborów parlamentarnych.
Polityka oddziałuje także na polskie spółki. Dołuje je zarówno globalna niepewność, która odciąga inwestorów od rynków wschodzących i gasi ich apetyt na ryzyko, jak i lokalne uwarunkowania polityczne. Ostatnie tygodnie szczególnie ciężko doświadczyły sektor energetyczny, który w ciągu ostatniego roku stracił najmocniej ze wszystkich subindeksów branżowych na GPW.
– W kontekście naszej giełdy nie patrzymy tylko na gospodarkę, ale ciągle z butami wchodzi nam polityka i przez to bardzo trudno jest ocenić perspektywy WIG20, który zdominowany jest przez spółki skarbu państwa – zauważa Maliszewski. – A jeżeli faktycznie Ministerstwo Energii wycofa się z pomysłów zwiększania wartości nominalnej akcji, jeżeli zostanie utrzymana polityka dywidendowa w spółkach, to jest szansa na pokonanie przez WIG20 jeszcze w tym roku poziomu 1800 punktów. Ale nie spodziewałbym się, aby te wzrosty mogły być przesadnie silne i do 2000 punktów raczej nie dotrzemy.
WIG20 na razie oscyluje wokół poziomu 1700-1800 pkt. W ciągu roku stracił ponad 15 proc. Zaszkodził mu m.in. wysoki udział sektora bankowego, obciążonego od lutego podatkiem od aktywów i przez dużą część roku zagrożony ewentualnością kosztownego przewalutowania kredytów frankowych, KGHM-u, któremu szkodzą niskie ceny surowców oraz sektor energetyczny, który ucierpiał na skutek pomysłów ratowania górnictwa, jak i – w ostatnich tygodniach – pochopnych wypowiedzi kierownictwa ministerstwa. Najpierw w drugiej połowie września minister energii Krzysztof Tchórzewski zapowiedział podniesienie nominalnej wartości spółek, co zaowocowałoby wysokim podatkiem i akcje spółek energetycznych runęły do poziomów najniższych w historii. Następnie po zapowiedzi, że wydarzenie to nie nastąpi w tym roku akcje spółek energetycznych zyskały od pięciu do kilkunastu procent w czasie jednej sesji.
– To jest bardzo duży problem, że wypowiedzi polityczne mogą silnie wpływać na ceny akcji. Jeżeli popatrzymy sobie na spółki z branży energetycznej, takie jak Enea, PGE, to te wahania sesyjne potrafią wynosić kilka procent, nie mówiąc o tym, że po tych informacjach spółki spadają o kilkanaście procent. Potem, kiedy ministerstwo odwołuje swoje założenia, czy minister Tchórzewski odwołuje swoje słowa, to widzimy powrót inwestorów do tych spółek i one zdecydowanie rosną – przypomina Kamil Maliszewski. – To jest duży problem i z pewnością warto byłoby tego unikać, gdyż tego rodzaju nerwowość, tego rodzaju niepewność nie jest nikomu potrzebna.
