Samotność dobija polskich seniorów

78 proc. osób po 65. roku życia najczęściej mieszka w gospodarstwach jednopokoleniowych. Co trzecia osoba mieszka w gospodarstwie jednoosobowym, u osób po 80. roku życia odsetek ten wzrasta do 50 proc. Najczęstsze problemy seniorów to kłopoty ze zdrowiem (55 proc.), utrata bliskich (46 proc.), zakończenie życia zawodowego (28 proc.), samotność i izolacja (17 proc.), brak pieniędzy (14 proc.). Na utratę samodzielności i nudę skarży się 13 proc. badanych, na brak poczucia bezpieczeństwa 12 proc., a co dziesiąty senior czuje się niepotrzebny.

Rodzina skarbem seniorów

Za najważniejsze osoby w życiu seniorzy uważają rodzinę – współmałżonka, dzieci, wnuki. Ważni są także przyjaciele – zwłaszcza dla osób mieszkających samotnie.

Osoby, które mają rodzinę, zazwyczaj relacje z nią oceniają jako bliskie lub bardzo bliskie, ale około połowa badanych chciałaby je zacieśnić – pokazuje to, że być może dotychczasowe relacje nie są wcale dla badanych wystarczające.

Około jedna trzecia badanych nie ma bardzo bliskich relacji w żadnym z kręgów społecznych, zaś jedna na dwadzieścia w ogóle nie ma dobrych bądź bliskich relacji z osobami ze swojego otoczenia. Wśród tych ostatnich dominują osoby owdowiałe, mieszkające samotnie, nieposiadające dzieci, a także mężczyźni. Co więcej, około 5 proc. osób mieszkających samotnie zupełnie nie ma od kogo uzyskać pomocy i nie ma w nikim wsparcia. Jeszcze wyższy odsetek osób mieszkających samotnie (10 proc.), nie ma nikogo, komu może zaufać, np. pozostawić klucze od mieszkania. Jedna na pięć osób powyżej 80-tego roku życia nie ma osoby, z którą może miło spędzić wolny czas (np. pójść na spacer czy zjeść posiłek).

Zamknięci w czterech ścianach

Mniej niż 25 proc. badanych wskazała kontakt z innymi osobami (spotkania towarzyskie czy z bliską osobą) jako jeden z najczęstszych powodów wyjścia z domu. Jedna czwarta respondentów wychodzi na spotkania towarzyskie bardzo sporadycznie – raz na pół roku lub rzadziej, zaś 3 na 10 osób w wieku 80+ w ogóle nie wychodzi na tego typu spotkania. Dlatego w tej grupie społecznej niezwykle ważny jest choćby kontakt telefoniczny z innymi osobami – 1 na 3 badanych powyżej 80 roku życia ma codzienny kontakt telefoniczny z osobami ze swojego otoczenia.

- Wiele osób po 80. czy 90. roku życia nie ma już ani rodziny, ani przyjaciół. Skazani na samotność tracą sens życia. Nie wychodzą z domu, nie mają z kim porozmawiać, ani do kogo zadzwonić. Dopada ich apatia, brak apetytu oraz strach przed jutrzejszym dniem. Ta sytuacja diametralnie się zmienia, kiedy w życiu starszego człowieka pojawia się przyjazna  i troskliwa osoba, która z uwagą potrafi go wysłuchać, przynajmniej raz w tygodniu go odwiedza oraz systematycznie dzwoni, żeby spytać jak się czuje i jak minął dzień. Tą przyjazną duszą jest nasz wolontariusz – mówi Joanna Mielczarek, dyrektor Stowarzyszenia mali bracia Ubogich.

Badanie „Sytuacja społeczna osób w wieku 65+” zostało zrealizowane przez agencję badawczą ARC Rynek i Opinia na zlecenie Stowarzyszenia mali braci Ubogich metodą CATI (ankiety telefoniczne) na próbie N=600 respondentów w wieku 65+, mieszkających w miastach.