Komisja rozpatrywała skargę na telewizyjną reklamę krakowskiej firmy Tajmax Mieczyński, Gracz, Liszka promującej produkty dostępne w sieci Partner AGD RTV. Spot przedstawia parę młodych ludzi - rudą atrakcyjną dziewczynę oraz brodacza kupujących nową lodówkę po ciekawym ekscesie przedstawionym później w filmie reklamowym.
Skarżący zwrócił uwagę, że reklama przedstawia grupę młodych ludzi na przyjęciu alkoholowym, którzy w pijackim (a może i narkotycznym ) szale wyrzucają lodówkę przez okno. „ Szkoda, że ta afirmacja jest szkodliwa dla widzów w wieku młodzieżowym. Propaguje antywzorzec .Jest fajnie, jest impreza co tam lodówka, kupi się nową. W dodatku budzi zastanowienie w jakim stanie odurzenia albo choroby umysłowej trzeba być żeby wpaść na pomysł zniszczenia lodówki. I to się przedstawia jako cool pomysł. W dodatku dokonują go typy z mordami chorych psychicznie albo z przeszłością kryminalną. Tacy ludzie nie wzbudzają zaufania za grosz. Czy emisja tej reklamy ma służyć ogłupianiu społeczeństwa, zwłaszcza jego części dorastającej, żeby kształtować pustych, indyferentnych obywateli i zaszczepić im wirus permisywizmu?” - napisano w skardze.
Przedstawiciele firmy Tajmax w odpowiedzi na złożoną skargę zwrócili przede wszystkim uwagę, że przesada jest nieodłącznym elementem przekazu reklamowego - bez tego reklama byłaby tylko informacją handlową. Podkreślili, że dowodem tego, iż przedstawiona historia ma wymyślony charakter jest zamieszczenie w treści reklamy napisu „Przedstawione sytuacje nie wydarzyły się naprawdę. Prosimy ich nie naśladować".
W odpowiedzi na skargę napisano ponadto, że „humorystyczna, kolorowa i zabawna treść ma jedynie służyć ukazaniu przeciętnemu odbiorcy głównego przekazu i celu reklamy, że Partner AGD RTV zna potrzeby Klientów, ich oczekiwania oraz wychodzi im naprzeciw oferując artykuły AGD i RTV, których akurat potrzebują oraz jest w stanie pomóc Klientowi w każdej kryzysowej dla niego sytuacji. A zatem w treści reklamy na pierwszy plan wysuwają się cechy oferowanych przez spółkę usług i towarów. W związku z czym przedmiotowa reklama nie wywołuje u przeciętnego odbiorcy, konsumenta przeświadczenia o istnieniu faktów, które w rzeczywistości nie istnieją. Ponadto przedmiotowa reklama nie jest skierowana bezpośrednio do dzieci lub młodzieży, została wyemitowana w takim telewizyjnym czasie antenowym, w którym programy nie były skierowane bezpośrednio do dzieci i młodzieży oraz osoby te nie mogły oglądać bez nadzoru osoby dorosłej. Wyklucza to zatem możliwość wprowadzenia tej grupy odbiorców w błąd lub zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi”.
Komisja Etyki Reklamy uznała, że zaskarżona reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami, gdyż przedstawia zachowania nacechowane negatywnie. Podkreśliła też, że reklama przedstawiając wyrzucanie lodówki z pierwszego piętra na chodnik, propaguje zachowania niebezpieczne i nieekologiczne.
