Piotr Wierzbicki po tym, jak w 1957 roku ukończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, pracował przez kilka lat jako nauczyciel języka polskiego. Równocześnie pisał felietony do pisma literackiego "Współczesność".
W latach 1967–1972 pracował w tygodniku "itd", a potem przez pięć lat w "Literaturze". Z tego drugiego tytułu został zwolniony po tym, jak w 1977 roku podpisał list w obronie aresztowanych członków Komitetu Obrony Robotników. W czasie stanu wojennego był internowany.
Od 1977 do 1989 roku pisał felietony do "Tygodnika Powszechnego". Współpracował też czasopismami "Głos", Biuletyn Informacyjny KSS "KOR" i "Zapis". W tym ostatnim ukazał się jego najszerzej dyskutowany artykuł "Traktat o gnidach", w którym Wierzbicki krytykował postawy intelektualistów lojalnych wobec ówczesnych władz.
Piotr Wierzbicki w "Tygodniku Powszechnym" i "Gazecie Polskiej"
W latach 1989–1991 Piotr Wierzbicki pracował w "Tygodniku Solidarność", a potem przez rok był redaktorem naczelnym dziennika "Nowy Świat". W 1993 uruchomił "Gazetę Polską" (początkowo ukazującą się jako miesięczniki, a potem jako tygodnik), w której do 2005 roku był redaktorem naczelnym.
Zajmował się także muzyką poważną: w latach 2004–2009 pisał o niej felietony do "Gazety Wyborczej", prowadził też audycje w radiowej Jedynce i Czwórce.
W dorobku pisarskim i eseistycznym miał ok. 30 książek. Za "Muzykalny kosmos" w 2011 roku był nominowany do Nagrody Literackiej Nike, zaś za "Boskiego Bacha" w 2015 roku otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii eseistyka.
W 2007 roku Piotr Wierzbicki został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za "wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej"
Natomiast w ub.r. otrzymał nagrodą literacką Skrzydła Dedala za całokształt twórczości.
