Trzecią edycję raportu „Polskie startupy” przygotowano w oparciu o wywiady przeprowadzone z 621 startupami, autorzy podkreślają że w ten sposób zasięg badania w porównaniu z poprzednimi edycjami zwiększył się o 20 proc.
Ponad połowa startupów, które wzięły udział w badaniu zarejestrowała siedzibę firmy w jednej z pięciu aglomeracji: Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu lub Trójmieście. Najwięcej (25 proc.) startupów funkcjonuje w Warszawie, choć udział stolicy na startupowej mapie Polski zmalał w porównaniu z ubiegłoroczną edycją raportu. Na kolejnych miejscach znalazły się Wrocław, Kraków i Poznań.
Wśród szefów i założycieli polskich startupów dominują osoby w wieku 30–39 lat (58 proc.). Co czwarty dyrektor zarządzający lub założyciel (26 proc.) nie ukończył 30 lat. Powyżej 40 lat ma jedynie 16 proc. badanych. 82 proc. respondentów posiada dyplom uczelni wyższej, a tylko 3 proc. to studenci.
Według raportu wśród tegorocznych badanych wyraźnie liczniejsza jest grupa założycieli, którzy zdobyli stopień naukowy (20 proc.) w stosunku do ubiegłorocznych danych (12 proc.). Ankietowani częściej decydują się prowadzić spółkę przy udziale dwóch założycieli niż tylko jednego (36 proc.). Do współpracy ponad dwóch założycieli przyznaje się 39 proc. badanych.
Połowa ankietowanych tuż przed stworzeniem startupu prowadziła własną lub rodzinną firmę, co trzeci zakładał poprzedni startup, pracował w korporacji albo w prywatnej firmie. 17 proc. zajmowało się pracą naukową lub dydaktyczną, a 15 proc. studiowało.
Według raportu wśród 99 najbardziej rozwiniętych startupów (w fazie ekspansji) najwięcej, bo 46 proc. tworzą osoby, które mają za sobą doświadczenie biznesowe wyniesione z firmy rodzinnej, 43 proc. tych biznesów prowadzą zaś doświadczeni startupowcy. Nieźle na polu startupowym radzą sobie również byli pracownicy korporacji (36 proc. firm w fazie ekspansji ma ich wśród założycieli). 29 proc. badanych startupów ma wśród założycieli lub CEO przynajmniej jedną kobietę.
Większość polskich startupów sprzedaje swoje produkty i usługi firmom (76 proc.). W grupie klientów B2B dominują mikro przedsiębiorstwa i MŚP (61 proc.). Korporacje to 40 proc. klientów, z kolei 33 proc. klientów startupów to osoby prywatne.
Najlepiej na rynku radzą sobie startupy sprzedające rozwiązania z zakresu big data. Częściej niż inne uzyskują regularne i wysokie przychody (ponad 1 mln zł w ostatnim półroczu). Dobre wyniki osiągają też firmy sprzedające technologie dla marketingu (regularne przychody deklaruje 40 proc.) i działające w obszarze analityka/narzędzia badawcze/business intelligence – tu regularnie zarabia co trzeci. Najtrudniej zarabia się produkując technologie dla energetyki oraz rozszerzonej i wirtualnej rzeczywistości.
41 proc. przebadanych startupów regularnie zarabia znajdując klientów na swoje produkty i usługi. 60 proc. startupów, które zarabiają regularnie, osiąga przychody do 100 tys. zł miesięcznie, a 15 proc. – powyżej 0,5 mln zł.
Najwięcej (68 proc.) startupów jest utrzymywanych z własnych środków ich założycieli i właścicieli. Na kolejnych miejscach znajdują się źródła finansowania pochodzące z różnego rodzaju źródeł zewnętrznych.
Najwięcej ankietowanych ma na koncie jedną rundę finansowania (60 proc.). Łącznie 60 proc. finansujących się zewnętrznie otrzymało do 1 mln zł, zebranych w sumie ze wszystkich dotychczasowych rund. Ponad 10 mln zł w ramach wszystkich rund finansowania zgromadziło 17 respondentów badania.
Według raportu 48 proc. polskich startupów eksportuje swój produkt za granicę. 55 proc. z nich realizuje za granicą ponad połowę swojego przychodu, co stanowi 10-punktowy wzrost względem ub.r. (wówczas 45 proc. startupów eksportujących mogło pochwalić się takimi wynikami).
28 proc. polskich startupów zatrudnia obcokrajowców. To przede wszystkim firmy które eksportują, mają założycieli cudzoziemców lub są inkorporowane zagranicą. Pracownicy pochodzą przede wszystkim z Ukrainy, USA i Wielkiej Brytanii. Według raportu pracownicy z Wielkiej Brytanii, a zwłaszcza z USA są związani z ekspansją zagraniczną startupów i mają charakter „ekspercki”, natomiast pracownicy z Ukrainy mają większy związek z niedoborem wykwalifikowanej kadry w Polsce i faktycznie stanowią dodatkowe ręce do pracy.
