Zmarł Gustaw Holoubek

W 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej w oddziałachPrzysposobienia Wojskowego. Dostał się do niewoli niemieckiej,trafił do obozu jenieckiego w Altengrabow, później w Toruniu. W1940 roku został zwolniony i wrócił do Krakowa. Do końca wojnypracował w Gazowni Miejskiej. W czasie okupacji należał dokonspiracyjnego kółka teatralnego. W 1945 roku zdał egzaminy dokrakowskiego Studia Dramatycznego przy Teatrze im. J. Słowackiegozałożonego przez Karola Frycza, które ukończył w 1947 roku.

Debiutował w 1947 roku rolą Charysa w "Odysie u Feaków" StefanaFlukowskiego w Starym Teatrze. Na początku kariery aktorskiej wteatrach krakowskich grywał głównie niewielkie role komediowe. W1949 roku przeniósł się do Katowic wraz z Władysławem Woźnikiem,który uczynił z Holoubka aktora dramatu oraz w praktyce przekazałmu ogromny szacunek do słowa.

Na okres katowicki przypadł także debiut reżyserski -"Trzydzieści srebrnikówę Howarda Fasta (1951). Podczas pracy nascenie śląskiej wykreował kilka ważnych ról. Zagrał m.in. w"Mizantropie" Moliera (1951), Łatkę w "Dożywociu" Fredry (1951),Jana Kazimierza w "Mazepie" Słowackiego (1953) oraz w sztukach wewłasnej reżyserii - wcielił się w postać Doktora Ranka w "Norze"Ibsena (1953). Jako dyrektor artystyczny teatru Holoubek zaprosiłTadeusza Kantora, który inscenizował w teatrze katowickim"Czarującą Szewcową" Lorki.

W 1956 roku musiał opuścić Katowice z powodu ciężkiej chorobypłuc i konieczności zmiany klimatu. W 1957 roku przeniósł się doWarszawy.

W filmie zadebiutował w 1953 r. rolą Feliksa Dzierżyńskiego w"Żołnierzu zwycięstwa". Grał później m.in. w takich filmach, jak"Pętla", "Pożegnania", "Rękopis znaleziony w Saragossie","Sanatorium pod Klepsydrą" Wojciecha Jerzego Hasa, "Prawo i pięść","Klub profesora Tutki" (jako prof. Tutka), "Marysia i Napoleon","Lawa" Tadeusza Konwickiego. Był reżyserem jednej z nowel w filmie"Spóźnieni przechodnie", a także reżyserem i scenarzystą filmowejwersji "Mazepy".

W 1967 zagrał rolę Gustawa-Konrada w przedstawieniu "Dziady",reżyserowanym przez Kazimierza Dejmka w Teatrze Narodowym. Zdjęcietego przedstawienia z afisza w 1968 było przyczyną demonstracjistudenckich i zapoczątkowało tzw. wydarzenia marcowe.

W 1976 i 1980 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL. W 1982, powprowadzeniu stanu wojennego zrzekł się mandatu. W latach 1989-1991był senatorem I kadencji wybranym z ramienia KomitetuObywatelskiego, w trakcie kadencji przeszedł do UniiDemokratycznej. Od 1992 do 1993 zasiadał w Radzie ds. Kultury przyPrezydencie RP Lechu Wałęsie.Od 1994 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Współpracowałz miesięcznikiem psychologicznym "Charaktery". Odznaczony m.in.dwukrotnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.