- Są takie płomienie, które nawet jeśli zgasną, pozostawiają po sobie ogrom ciepła. Dziś wieczorem w Berlinie Henningsdorf odeszła od nas Ewa Wanat. Tak niewiele czasu miałyśmy ze sobą, za mało….Żegnaj, przyjaciółko… - napisała na Facebooku Dorota Danielewicz, znajoma Ewy Wanat.
- Umarła Ewa Wanat. Jedna z najważniejszych osób w moim życiu. Niepowtarzalna, niezwykła. Chciałbym tu użyć mnóstwa patetycznych słów, ale wiem, że by mnie za to od razu – w swoim stylu – zbeształa. Dlatego tylko napiszę: dziękuję, Ewa, za wszystko, dziękuję - napisał Tomasz Stawiszyński, który współpracował z Ewą Wanat.
Ewa Siedlecka z „Polityki” na swoim blogu opisała, że Ewa Wanat w ostatnich miesiącach zmagała si z chorobą nowotworową. „Migotliwa, niepoprawna, irytująca, fascynująca. Żyjąca łapczywie, intensywnie. Tak pełna życia, jak tylko można. - Czy możecie uwierzyć, że ja umrę? - spytała latem, po tym, jak wykryto u niej raka z przerzutami wszędzie. - Bo ja nie wierzę - dodała” - relacjonowała. - Fakt, trudno w to uwierzyć. Myślę, że po prostu przeniknęła do świata równoległego – i tam robi zamieszanie - dodała Siedlecka.
- Ewa Wanat przyjmowała mnie do pracy w Radiu TOK FM. To ona zbudowała to radio. Ewka nie chciałaby ckliwych pożegnań, miała silną osobowość, nie odpuszczała i była wymagającą szefową, ale też była dla nas tarczą i wsparciem. Bardzo wiele jej zawdzięczam - stwierdziła Dominika Wielowieyska na platformie X.
Ewa Wanat była naczelną TOK FM i RDC
Ewa Wanat była dziennikarką radiową i telewizyjną. Z mediami związała się po 1989 roku, kiedy zaangażowała się w tworzenie Radia S Poznań. Współpracowała też z "Gazetą Wyborczą" i poznańskim oddziałem TVP; realizowała też reportaże i filmy dokumentalne dla TVP 1 i TVP2. W latach 90. kierowała też redakcją informacji i publicystyki w poznańskiej Telewizji WTK oraz była wydawczynią serwisów w poznańskim Radiu Plus.
W latach 2003–2012 pracowała jako redaktor naczelna radia Tok FM, a w latach 2013–2015 redaktor naczelna i dyrektor programowa Polskiego Radia RDC. W 2015 r. wspólnie z Rafałem Betlejewskim i Tomaszem Stawiszyńskim założyła radio Medium Publiczne. W ostatnim czasie mieszkała w Berlinie i współpracowała z Onetem.
Była współautorką z Andrzejem Depko książki „Chuć, czyli normalne rozmowy o perwersyjnym seksie” (2012), autorką zbioru wywiadów „Biało-Czarna” (2016) oraz książki „Deutsche nasz. Reportaże berlińskie” (2018). Za tę ostatnią otrzymała nagrodę im. Beaty Pawlak.
W 2013 roku Ewa wanat otrzymała Złoty Krzyż Zasługi za osiągnięcia "w działalności na rzecz rozwoju wolnych mediów w Polsce" oraz Nagrodę Hiacynta 2010 "za dziennikarstwo otwarte, odważne, pełne otwartości na problemy społeczne". W 2012 roku była nominowana do nagrody "Okulary równości", otrzymała wiele nominacji do Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego i nagrody Mediów Niptel.
