Komu pomaga stosowanie okna żywieniowego

Naukowcy z University of Illinois Chicago (USA) doszli do takich wniosków na podstawie wyników badania w grupie 75 dorosłych pacjentów z otyłością i cukrzycą typu 2. Badani byli w wieku 18-80 lat. Podzielono ich na trzy grupy. Przez 6 miesięcy jedna trzecia pacjentów stosowała okno żywieniowe (tzw. post przerywany) - tj. jadła bez liczenia kaloryczności posiłków przez 8 godzin dziennie i pościła przez resztę doby, czyli przez 16 godzin. Druga grupa stosowała dietę polegającą ograniczeniu o 25 proc. kalorii, a trzecia (kontrolna) nie stosowała żadnej diety.

Po pół roku sprawdzano, ile schudli pacjenci w każdej grupie oraz czy doszło u nich do spadku poziomu tzw. hemoglobiny glikowanej (HbA1c), która jest wskaźnikiem kontroli glikemii w perspektywie ostatnich trzech miesięcy.

Okazało się, że w grupie stosującej okno żywieniowe spożycie kilokalorii (kcal) spadło o 313 dziennie; w grupie, która ograniczyła kalorie - o 197 kcal dziennie, zaś o 16 kcal - w grupie kontrolnej. Jednocześnie masa ciała spadła istotnie u pacjentów, którzy stosowali post przerywany, w porównaniu z grupą kontrolną. Nie odnotowano tak istotnych różnic z przypadku drugiej diety. Poziom HbA1c zmniejszył się w podobny sposób w obydwu grupach stosujących interwencję dietetyczną, nie zaobserwowano jednak różnic między pacjentami jedzącymi tylko przez 8 godzin dziennie a pacjentami, którzy ograniczyli kaloryczność diety.

Nie udało się wykazać różnic między grupami pod względem poziomu lipidów we krwi, czy ciśnienia tętniczego.

Dieta polegająca na spożywaniu posiłków wyłącznie w oknie żywieniowym w ciągu dnia zyskuje coraz większą popularność wśród osób próbujących zrzucić zbędne kilogramy. Ocena jej długofalowej skuteczności oraz bezpieczeństwa u pacjentów z cukrzycą typu 2 jest o tyle ważna, że u większości z nich występuje otyłość.

Zdaniem autorów najnowszej pracy (https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2811116) wskazuje ona, że post przerywany może być dobrą strategią na obniżenie masy ciała oraz poziomu HbA1c u pacjentów z tym schorzeniem. Wyniki te trzeba jednak potwierdzić w szerzej zakrojonym badaniu.