Robot Kirobo, który trafił na misję kosmiczną na początku sierpnia, powstał przy współpracy Toyoty, naukowców z Uniwersytetu w Tokio, spółki Robo Garage oraz Japońskiej Agencji Eksploracji Kosmosu. W listopadzie dołączy do niego astronauta Koichi Wakata. Zadaniem robota jest nie tylko pomoc w przeprowadzanych eksperymentach naukowych, ale także rozmowa z Wakatą w języku japońskim.
Prof. Andrzej Kasiński z Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej tłumaczy, że dzięki półtorarocznej obecności Kirobo na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, opinia publiczna więcej dowie się o interaktywnych robotach.
– Głównie chodzi o rolę robotów-asystentów, których użycie planuje się chociażby na terenie szpitali czy w gospodarstwach domowych. Ich rolą ma być wykonywanie czynności związanych z pielęgnacją chorych czy osób starszych, ale jednocześnie nadanie ich obecności bardziej „ludzkiego” charakteru przez wyposażenie ich w systemy rozpoznawania mowy i możliwości syntezy wypowiedzi w dialogu z człowiekiem, w otoczeniu którego taki robot działa – mówi prof. Kasiński.
Podkreśla, że rozpoznawanie mowy to tylko jeden z możliwych mechanizmów interakcji robota z człowiekiem. Mogą one też rozpoznawać ruchy za pomocą systemu wizyjnego wyposażonego w kamery. Takie rozwiązanie pozwala nawet na interpretację zamiarów człowieka. Synteza mowy jest najwyższym stopniem zaawansowania. Właśnie możliwość rozmowy w języku japońskim jest najważniejszą innowacją wprowadzoną w robocie Kirobo. Za oprogramowanie rozpoznawania mowy, istotne dla funkcjonowania robota, odpowiadała Toyota.
Robot pomimo swoich niewielkich rozmiarów – ma tylko 34 cm wysokości i waży ok. 1 kg – jest bardzo zaawansowany technicznie oraz specjalnie przystosowany do pracy w warunkach zerowej grawitacji.
Według naukowca poznańskiej politechniki, interaktywnych, choć mniej widocznych, robotów jest już bardzo dużo.
– Są raczej ukryte, bo są stosowane jako wyposażenie linii produkcyjnych. Pracownicy zakładów w przemyśle maszynowym mają już świadomość tej obecności i doskonale zdają sobie sprawę z roli, jaką te roboty spełniają, natomiast ogólna publiczność – w mniejszym stopniu. Jakkolwiek pojawiają się roboty w różnego rodzaju manifestacjach, zdarzeniach, jako roboty reklamowe, ale na razie są to stosunkowo jeszcze nieliczne próby – zauważa prof. Kasiński.
Swój wkład w rozwój robotyki mają także polskie uczelnie. Wśród wiodących ośrodków prof. Kasiński wymienia Politechnikę Wrocławską, gdzie trwają prace nad mimiką i wyrażaniem emocji przez robota, oraz Politechnikę Gdańską, gdzie z kolei naukowcy zajmują się studium psychologicznym nad interakcjami człowieka z robotami. W Poznaniu trwają prace nad robotami autonomicznymi, czyli takimi, które mogą działać samodzielnie, bez instrukcji człowieka.
– Mówimy o robotach mobilnych, zarówno kołowych, jak i wielonożnych, kroczących, oraz latających. W tym ostatnim wypadku współpracujemy z Europejską Agencją Kosmiczną, wspólnie z koncernem EADS. Na razie jeszcze w warunkach ziemskich wypróbujemy scenariusz deponowania na powierzchni planety lądownika marsjańskiego wysłanego przez Europejską Agencję Kosmiczną – wyjaśnia prof. Kasiński.
Według niego nie należy się jednak obawiać scenariusza znanego z futurystycznych filmów, w którym roboty przejmują kontrolę nad światem. W porównaniu z inteligencją człowieka, mechanizm działania robotów jest wciąż bardzo prosty.
