O śmierci Andrzeja Korzyńskiego poinformowali w mediach społecznościowych m.in. niektórzy artyści, z którymi współpracował, oraz Polskie Radio.
Andrzej Korzyński w Polskim Radiu
W 1964 roku Andrzej Korzyński ukończył studia z zakresu kompozycji i dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W czasie studiów był szefem radiowego „Studenckiego Magazynu Muzycznego”.
Jesienią 1965 roku zaczął przygotowywać i prowadzić, wspólnie z Mateuszem Święcickim i Witoldem Pogranicznym, Młodzieżowe Studio „Rytm” w radiowej Jedynce. W półgodzinnej audycji prezentowano m.in. bigbit, blues i jazz.
Cykl był emitowany do 1973 roku, debiutowali w nim na antenie radiowej m.in. Maria Szabłowska, Piotr Kaczkowski i Andrzej Turski.
W 1969 roku Andrzej Korzyński wyjechał do Francji na kontrakt z wytwórnią filmową 20th Century Fox. W latach 70. miał zespół Arp Life, współpracował też z zagranicznymi wytwórniami filmowymi DEFA, Film Pool i Bavaria Film
Muzyka do filmów Żuławskiego i Wajdy, Franek Kimono i „Mydełko Fa”
Jako kompozytor muzyki filmowej Andrzej Korzyński współpracował m.in. z Andrzejem Żuławskim, Andrzejem Wajdą i Jerzym Gruzą.
W dorobku ma muzykę do filmów: "Wszystko na sprzedaż", "Człowiek z marmuru", "Człowiek z żelaza", "Polowanie na muchy", "Brzezina", "Trzecia część nocy", "Na srebrnym globie", "Agent nr 1", "Diabeł", "Opętanie", "W pustyni i w puszczy", "Akademia pana Kleksa", "Podróże pana Kleksa", "Pan Kleks w kosmosie", "Oko proroka", "Pierścień i róża", "Nie ma mocnych", "Kochaj albo rzuć", "Wielki Szu", "Ostatnie takie trio", "Zapamiętaj imię swoje" i do seriali: "S.O.S.", "Akwen Eldorado", "Tulipan".
Ponadto Andrzej Korzyński skomponował piosenki, m.in. "A kto się kocha w tobie", "Meluzyna", "Żółte kalendarze", "Kochać", "Domek bez adresu", "Motylem jestem", "Do łezki łezka".
Wymyślił popularną w latach 80. postać piosenkarza Franka Kimono, w którego wcielał się Piotr Fronczewski (Korzyński napisał dla niego piosenkę „King Bruce Lee karate mistrz”). Napisał tekst piosenki „Mydełko Fa” (wykonywanej przez Marlenę Drozdowską i Marka Kondrata), pomyślanej jako parodia disco polo.
W 2016 nakręcono film dokumentalny „Andrzej Korzyński. Zagubiony diament” w reżyserii Grzegorza Brzozowicza, a dwa lata później ukazała się książka „Znam wszystkie Wasze numery” - wywiad-rzeka z Andrzejem Korzyńskim przeprowadzony przez Marię Szabłowską.
- Ja po prostu wpadłem na to, że rytm serca, puls, determinuje ruch na planie filmowym, a reżyserzy kręcą swoje filmy w określonym rytmie serca. W normalnym stanie serce bije około 70 razy na minutę. Jak akcja przyśpieszała, to ja również przyśpieszałem rytm, wtedy serce bije około 120 razy. A w scenach spokojnych zwalniałem. To był mój metronom, z którym pisałem muzykę - mówił Andrzej Korzyński w wywiadzie dla PAP.
Andrzej Korzyński był m.in. laureatem nagrody za muzykę do filmu „Czerwone ciernie” na FPFF w Gdańsku 1977, nagrody "Człowiek ze Złotym Uchem" na Festiwalu Producentów Muzycznych Soundedit oraz zespołowej Nagrody Prezesa Rady Ministrów dla twórców „Akademii Pana Kleksa”. Odznaczony został Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
W związku ze śmiercią artysty w poniedziałek TVP2 o godz. 15:20 zaplanowano powtórkę odcinka „Szansy na sukces” z jego udziałem, a Polskie Radio zapowiedziało na swoich antenach wspomnienia o Korzyńskim.
