Podobnie jak w ubiegłych latach również w 2011 roku Podkowa Leśna zajmuje pozycję gminy, której mieszkańcy osiągają najwyższe dochody. To miasto-ogród i jego okolice od lat stanowią najbardziej elitarny obszar aglomeracji warszawskiej. W miarę upływu czasu zauważalne jest jednak zmniejszanie się dystansu między Podkową Leśną a samą Warszawą i innymi gminami aglomeracji. Związane jest to ze starzeniem się i opuszczaniem rynku pracy przez mieszkańców Podkowy Leśnej. Dziś emeryci stanowią tam już 28% dorosłej populacji, podczas gdy w Warszawie 24%. Natomiast w obszarze powiatu piaseczyńskiego, gdzie stosunkowo chętnie osiedlają się osoby młodsze, aktywne zawodowo, dobrze zarabiające – emeryci stanowią zaledwie 18% grupy rezydentów. To właśnie gminy powiatu piaseczyńskiego – Piaseczno i Lesznowola – notujące szybki wzrost osadnictwa w ostatnich latach, uplasowały się w 2011 roku tuż za Podkową Leśną i Warszawą.
Obszary aglomeracji warszawskiej niemal niepodzielnie dominują w czołówce zestawienia. W pierwszej dziesiątce plasują się jeszcze Ząbki, Jabłonna, Józefów, Łomianki i Pruszków. Jedyną gminą spoza stołecznej aglomeracji w ścisłej czołówce jest Sopot. Sytuacja Sopotu przypomina pozycję Podkowy Leśnej. Także tutaj osoby o wysokim statusie zawodowym stanowiły od dawna większą część populacji, niż na obszarach sąsiednich, a dochody mieszkańców były zbliżone do dochodów mieszkańców Warszawy. Dziś zauważalne starzenie się lokalnej społeczności (27% dorosłych to emeryci) i brak istotnego, nowego osadnictwa powodują, że Sopot stopniowo spada w rankingu, a różnice między nim a Gdynią i Gdańskiem powoli zacierają się.
Wysokie dochody uzyskują również mieszkańcy Poznania i Wrocławia, wyprzedzający nieznacznie Trójmiasto traktowane, jako całość, oraz coraz wyraźniej Kraków. Dochody zbliżone do mieszkańców Krakowa otrzymują mieszkańcy Szczecina i jego przedmieścia, leżących na terenie gmin Kołbaskowo i Dobra. Na kolejnych miejscach, w większości już poza pierwszą trzydziestką, pojawiają się przedmieścia innych dużych miast – podpoznańskie Suchy Las i Komorniki, sąsiadujące z Trójmiastem Rumia i Kolbudy, a także kolejne mazowieckie miasta, leżące w bliższym lub nieco dalszym sąsiedztwie Warszawy. Na podobnym poziomie kształtują się dochody mieszkańców niektórych innych większych miast – Olsztyna, Opola, Katowic, Łodzi, Lublina.
Tabela 1. Lista gmin o najwyższym dochodzie ekwiwalentnym uzyskiwanym przez mieszkańców w 2011 r. Dane w polskim złotym na jednostkę ekwiwalentną. W przypadku gmin, których siedziba nie jest jednocześnie siedzibą powiatu, w nawiasie podano nazwę powiatu, w którym leży gmina.
Na przeciwległym końcu skali znajdują się niektóre gminy z powiatów: jarosławskiego, lubaczowskiego, przemyskiego w województwie podkarpackim. Średni dochód ekwiwalentny mieszkańców tych obszarów jest poniżej 1200 zł na jednostkę, a więc nie przekracza połowy średniego dochodu mieszkańców gmin najzamożniejszych. Wyższe, ale wciąż mniej niż przeciętne, średnie dochody osiągają mieszkańcy innych, mało zurbanizowanych obszarów województwa podkarpackiego, a także Lubelszczyzny, wschodniej Małopolski, Ziemi Świętokrzyskiej, południowej i wschodniej Wielkopolski, części województw kujawsko-pomorskiego i podlaskiego.
O metodologii raportu
Analizę oparto o dochód ekwiwalentny obliczany w oparciu o średnie miesięczne dochody netto gospodarstw domowych (w złotych) i liczbę osób w gospodarstwach. Zastosowanie tej miary pozwala odwołać się do faktu, że wraz ze wzrostem liczby osób w gospodarstwie domowym, przy stałym poziomie dochodu, możliwości konsumpcji członków gospodarstwa spadają, ale wolniej, niż wynikałoby to z podzielenia dochodu przez liczbę osób. Dzieje się tak ze względu na to, że wydatki na część dóbr (np. mieszkanie i jego wyposażenie) zależą od liczby osób w znacznie mniejszym stopniu, niż wydatki na inne dobra (np. produkty spożywcze).
Acxiom Polska, co roku szacuje wartości zmiennych opisujących mieszkańców szczegółowo wyodrębnionych obszarów geograficznych (ponad 32 tysiące rejonów statystycznych Acxiom): liczbę ludności, jej strukturę pod względem wieku, wykształcenia, statusu zawodowego, wartości zmiennych charakteryzujących korzystanie z usług finansowych, telekomunikacyjnych i innych, postawy zakupowe itp. Szacunki powstają w wyniku wieloetapowego modelowania statystycznego, wykonywanego w oparciu o największą w Polsce bazę danych ankietowych, zawierającą odpowiedzi udzielone przez przedstawicieli 2,7 miliona polskich gospodarstw domowych. Dochód ekwiwalentny został obliczony na podstawie danych o miesięcznych dochodach netto gospodarstw domowych (w polskim złotym) i liczbie osób w gospodarstwach, z zastosowaniem zmodyfikowanej skali ekwiwalentności OECD. Według tej skali, liczbę jednostek ekwiwalentnych, przez którą dzielony jest dochód, określa się sumując współczynniki przyporządkowane członkom gospodarstwa domowego w następujący sposób: współczynnik 1 przypisywany jest pierwszej osobie powyżej 14 roku życia, współczynnik 0,5 każdej następnej takiej osobie, a współczynnik 0,3 – każdej osobie poniżej 14 roku życia.
