Od 1996 r. władze miejskie dwóch zaprzyjaźnionych miast - Torunia i Getyngi - przyznają Nagrodę Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im Samuela Bogumiła Lindego. Jest to jedyna polsko-niemiecka nagroda literacka przyznawana autorom, których słowo tworzy ideały i wartości, łącząc ludzi, społeczeństwa i narody we wspólnej rozmowie.
Herta Müller urodziła się w 1953 roku w niemieckiej rodzinie w Banacie w Rumunii. Dzieciństwo i młodość spędziła w komunistycznej Rumunii, studiowała germanistykę i romanistykę. Po studiach pracowała jako tłumaczka i nauczycielka. Jeszcze w Rumunii w roku 1982 wydała okrojoną przez cenzurę powieść "Niziny". Prześladowana przez władze za odmowę współpracy z Securitate, wyemigrowała do Niemiec Zachodnich w 1987 roku.
Głównym tematem prozy Müller pozostaje doświadczenie dyktatury, przeżywane przez zwykłych ludzi. Strach i osamotnienie życia pod dyktaturą oraz poczucie obcości i trud zagojenia ran człowieka naznaczonego tymi przeżyciami pojawiają się jako stałe motywy jej książek. Postaci jej powieści stawiają pytania o prawdę i fałsz, o siłę zbrodni i chęć życia, o możliwość miłości i przyjaźni w permanentnie niewiarygodnej rzeczywistości ludzi odrzuconych przez system, państwo, czy niezrozumiały świat. Nie przypadkiem więc w uzasadnieniu Akademii Szwedzkiej o przyznaniu jej Nagrody Nobla możemy przeczytać, że niemiecka pisarka z "poetyckim wyczuciem i bezpośredniością prozy opisuje losy wywłaszczonych".
W Polsce proza Müller dostrzeżona została stosunkowo wcześnie, jeszcze przed jej światową karierą. Do tej pory ukazały się w naszym kraju: "Sercątko" (2003), "Dziś wolałabym siebie nie spotkać" (2004), "Lis już wtedy był myśliwym" (2005), "Król kłania się i zabija" (2005), "Niziny" (2006), "Człowiek jest tylko bażantem na tym świecie" (2006), "Głód i jedwab" (2008), "Huśtawka oddechu" (2010), "Strażnik bierze swój grzebień: o odchodzeniu i odcięciu" (2010).
W ciągu 30 lat otrzymała ponad 30 nagród i wyróżnień, w tym m.in. tak prestiżowe (oprócz Nagrody Nobla w roku 2009), jak: Nagroda im. Heinricha von Kleista (1994), Europejska Nagroda Literacka "Prix Aristeion" (1995), Nagroda im. Josepha Breitbacha (2003), Nagroda Fundacji im. Konrada Adenauera w dziedzinie literatury (2004), Nagroda im. Hoffmanna von Fallersleben (2010).
Hertę Müller gościliśmy już w Toruniu, gdy w roku 2005 była laudatorką nagrody im. Samuela Bogumiła Lindego dla swego wybitnego kolegi Hansa Joachima Schädlicha.
Wiesław Myśliwski (ur. 25 marca 1932 w Dwikozach) – polski pisarz, kreujący wizję chłopskiego losu i tradycyjnej wspólnoty wiejskiej w perspektywie uniwersalnych prawd o świecie i człowieku. Dwukrotny laureat nagrody literackiej Nike.
Jego ojciec, Julian, wywodził się z rodziny mieszczańskiej z Ćmielowa, był oficerem, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, po demobilizacji został urzędnikiem. Natomiast matka Myśliwskiego, Marianna, była wychowanką Uniwersytetu Ludowego Zofii i Ignacego Solarzów w Szycach, w młodości aktywnie działała w ZMW "Wici". Po wojnie Wiesław Myśliwski uczęszczał do gimnazjum i liceum ogólnokształcącego w Sandomierzu, maturę zdał w 1951 roku. Studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, którą ukończył w 1956 roku.
Debiutował w 1955 roku recenzją powieści E. de Greff "Noc jest moim światłem". Pracował w latach 1955-1976 w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej w Warszawie jako asystent redaktora, redaktor, kierownik redakcji literatury współczesnej, zastępca redaktora naczelnego. W latach 1975-1999 był redaktorem naczelnym kwartalnika "Regiony", w latach 1993-1999 także dwutygodnika kulturalnego "Sycyna". Od 1997 roku jest przewodniczącym jury konkursu – Ogólnopolskiej Nagrody im. Aleksandra Patkowskiego w Sandomierzu. W latach 1971-1983 był członkiem Związku Literatów Polskich. Obecnie mieszka w Warszawie.
Ekranizacji i realizacji teatralnych jego utworów podejmowali się tacy twórcy jak: Ryszard Ber, Wojciech Marczewski, Stefan Szlachtycz, Tadeusz Junak, Kazimierz Dejmek, Izabella Cywińska, Bogdan Tosza. Książki Myśliwskiego przetłumaczono na języki: angielski, niemiecki, francuski, hebrajski, holenderski, rosyjski, węgierski, czeski, słowacki, rumuński, bułgarski, łotewski, litewski, estoński, ukraiński, gruziński.
Jego najważniejsze książki to "Nagi sad" (1967), "Pałac" (1970), "Kamień na kamieniu" (1984), "Widnokrąg" (1996 - Nagroda Nike), "Traktat o łuskaniu fasoli" (2006 - Nagroda Nike, Nagroda Literacka Gdynia, nagroda TV Kultura, nagroda miesięcznika "Odra"). (n.podst. Wikipedii)
